ώρα για λίγη σκέψη
Τελείωσε η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου -χωρίς καμία αλλαγή στον Α.Ο.Κ.- τελείωσε και η περίοδος ''κοπή πίτας'' ώρα για λίγη σκέψη.
Περάσαμε τα τελευταία χρόνια μεταγραφικές περιόδους με πολλές και σημαντικές κινήσεις για τον Α.Ο.Κ. αλλά και άλλες με ανακοινώσεις πολλών ονομάτων ξαφνικά στην τελευταία μέρα. Παίκτες έρχονται, παίζουν, φεύγουν και έρχονται άλλοι και πάει λέγοντας... πριν κάποιες μέρες ήταν η εκδήλωση των παλαιμάχων του Α.Ο.Κ. πολλοί έδωσαν το παρών άνθρωποι που για χρόνια πολλά αγωνίστηκαν και μάτωσαν την φανέλα της ομάδας.
Σε 15-20 χρόνια έχει αναρωτηθεί κανείς ποιοι ποδοσφαιριστές θα στελεχώσουν τον σύλλογο των παλαιμάχων, ποιοι θα είναι αυτοί που θα έχουν μια συνεχή παρουσία στην ομάδα, θα έχουν γίνει σημαία της και συνάμα αγαπητοί από τους φιλάθλους της πόλης και θα μπορούν από την θέση τους να έχουν άποψη και γνώμη για τις εξελίξεις στην ομάδα?
Με σχεδόν πλήρη αλλαγή του ρόστερ κάθε χρόνο τα τελευταία 7 χρόνια ο Α.Ο.Κ. έχει χάσει την φυσιογνωμία του, υπήρχε μάλιστα περίοδος που αγωνίστηκε σε πολλά παιχνίδια με 11 στους 11 ξένους. Οι ομάδες δεν είναι εργοστάσια ούτε στρατός για να αποτελούνται από λεγεωνάριους και μισθοφόρους.
Δυστυχώς ο σύγχρονος τρόπος σκέψης έχει κάνει το ποδόσφαιρο business και τους φιλάθλους πελάτες. Ο ρομαντισμός δεν χωράει σε αυτό το παιχνίδι πλέον, παρ' όλα αυτά βλέπουμε ομάδες που αντιστέκονται όπως η Μπιλμπάο στην Ισπανία επανδρώνεται μόνο από Βάσκους, επίσης όλοι μας έχουμε συνδέσει το όνομα αρκετών ποδοσφαιριστών με τις ομάδες που αγωνίστηκαν σε όλη τους την καριέρα π.χ. Μίλαν-Μαλντίνι, Ρόμα-Τόττι Γιουβέντους-Ντελ πιέρο Μαν.Γ.-Γκιγκς, Λίβερπουλ-Τζέραρντ, Μπαρτελόνα-Πουγιόλ Ρεαλ Μ.- Κασίγιας Ραουλ.
Στο πιο Ελληνικό Χατζηπαναγής-Κούδας-Κούης-Δομάζος-Παπαϊωαννου.
Στην Καβάλα της τελευταίας 7ετίας ποιός? Πρέπει επιτέλους όλοι να καταλάβουμε -και η διοίκηση πρώτη- ότι ο Α.Ο.Κ. χρειάζεται πέρα και πάνω απ' όλα να βρει την φυσιογνωμία που έχει χάσει, αυτό είναι το πρώτο και μεγαλύτερο βήμα για να βγει η ομάδα από το αδιέξοδο και να βρει τον δρόμο της.
Υ.Γ. Με αφορμή την πίτα των παλαιμάχων και ένα ρέπορταζ για τον Ερνάνες και το κλάμα του από την αγάπη των οπαδών της Λάτσιο (παρά την μετεγραφή του στην Ίντερ).