Την Δευτέρα το απόγευμα ο ΑΟΚ πραγματοποίησε την πρώτη του προπόνηση για την σεζόν 2015-2016. Καλή αρχή να έχουμε λοιπόν αδέρφια. Πριν αρχίσω το κείμενο όμως θέλω να ξεκαθαρίσω ότι ο λόγος που χρησιμοποίησα αυτόν τον τίτλο ξεκαθαρίζεται παρακάτω οπότε μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα.

Ξεκινάει λοιπόν η προετοιμασία για την νέα χρονιά που μας βρίσκει και πάλι στην χαμηλότερη Εθνική Κατηγορία. Ο στόχος είναι γνωστός και ξεκάθαρος, και εκτός όλων αυτών και στο χέρι μας. Είναι από τα ελάχιστα καλοκαίρια στην σύγχρονη ιστορία αυτής της ομάδας που δεν υπήρξαν ιδιαίτερες περιπέτειες και τραγικές αλλαγές (τουλάχιστον μέχρι τώρα). Βέβαια με όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα δεν έχει ολοκληρωθεί ο μεταγραφικός σχεδιασμός, όμως νομίζω πως και εκεί θα υπάρξει ομαλή ολοκλήρωση και σε αυτόν τον τομέα. Η διοίκηση δείχνει σοβαρότητα και το προπονητικό τιμ με οδηγό τον Κώστα Ανυφαντάκη είναι ότι καλύτερο μπορούσε να έχει ο ΑΟΚ στην διάθεση του.

Σίγουρα βέβαια τα πράγματα δεν είναι ρόδινα στο στρατόπεδο των ‘’αργοναυτών’’. Ένας σημαντικός αριθμός βασικών ποδοσφαιριστών του περσινού ρόστερ έχουν αποχωρήσει από την ομάδα ( Γαβριηλίδης, Μκρτσιάν, Ιορδανίδης, Γκαρακλίδης κτλ) και έχουν βρει ή ψάχνουν τον επόμενο σταθμό στην καριέρα τους. Η ομάδα του ΑΟΚ καλείτε να καλύψει με ισοδύναμους (αν όχι καλύτερους) ποδοσφαιριστές το ρόστερ ώστε η ομάδα να παραμείνει ποιοτικά στα ίδια επίπεδα με πέρσι.

ΟΜΩΣ υπάρχει μια αρνητική εικόνα στο Δευτεριάτικο απόγευμα. Η λιγοστή προσέλευση κόσμου προκαλεί στεναχώρια σε όλους τους πραγματικούς φιλάθλους του ΑΟΚ. Φαίνεται πως ειδικά σε αυτόν τον τομέα η φράση ‘’κάθε πέρσι και καλύτερα’’ ταιριάζει απόλυτα. Σας προκαλώ να ψάξετε φωτογραφίες από την περσινή πρώτη της ομάδας, μετά από την προπέρσινη κ.ο.κ! Δικαιολογίες δεν υπάρχουν για άλλη μια απουσία του κόσμου. Εμένα η εικόνα στις εξέδρες του ‘’Ανθή Καραγιάννη’’ την Δευτέρα με απογοήτευσε προσωπικά (όντας γνώστης βέβαια της Καβαλιώτικης πραγματικότητας) και είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι που βρέθηκαν στην πρώτη της ομάδας είχαν ακριβώς την ίδια απογοήτευση με την δική μου.

Κείμενο: Νάκης Κομνηνός

Φώτο: Τσούτσας Λάσκαρης